تفسیر ادبی عرفانی بسم الله الرّحمن الرّحیم (33)

سوره33 : احـــزاب

آنچه کرد به سزای خویش کرد نه به سزای ما

بنام خـداونـدی که صنایع شیرین و بدایع زیبا کرد،

سرائرعـدم در صحـرای وجود آشکارکرد،

طبـایع متضـاد بسته آب و آتش و خاک و هـوا کرد،

از قطـره بـاران مرواریــد لالا کــرد،

و از آب دهان زنـبــور عسل مصفـــا کرد،

و از فضولات گاو دریائی عنبــر ســارا کرد،

و آب زلال را برون ز سنـگ خــارا کــرد،

و یاقـوت سـرخ را تعبیـه در صخره صمّا کرد،

عیش مردمان را مهنّـا و اسباب بندگی را مهیا کرد،

هـرچه می بایست عطا کرد و هـرچه شایسته بود پیدا کرد،

و آنچه کرد به ســزای خــویش نه به سـزای مــا کرد!

خـداونـدا ؛

در ذات بی نظیری، در صفات بی مانندی، وگناهکاران را آمرزگاری،

مفلسـان را رازداری، زیبــا صنـع و شیـرین گفتاری،

دانــای رازها، عاِلم اسرار، و معیـوبان را خریداری،

درماندگان را دستگیــر و بیچـارگان را دست یاری!

*************

ای مونس دیـده با ضمیـرم یـاری                          

 انـدر دل مـن نشستـهْ بیــداری

گر با دگـری قـرار گیرد دل مــن                         

  از جان خودش مبـاد برخـورداری